Steun onderzoek tegen kanker!

5% van uw bestelling wordt gedoneerd aan Kom op tegen Kanker!

Geneeskunde: de kloof tussen opleiding en realiteit

24/10/2022
Opleiding

“In landen met hoge inkomens hebben de veranderende demografie van patiënten met een vergrijzende bevolking, het grote aandeel patiënten met langdurige aandoeningen en comorbiditeit, en de stijgende kosten van de gezondheidszorg de gezondheidsstelsels wereldwijd onder enorme druk gezet. De vooruitgang in technologie en wetenschap heeft de manier veranderd waarop gezondheidswerkers met patiënten omgaan, en de democratisering van kennis en de toegenomen verantwoordingsplicht die met de veranderende verwachtingen van patiënten en de samenleving gepaard gaan, hebben de eisen die aan artsen worden gesteld, nog verder opgeschroefd. In veel landen wordt deze situatie nog verergerd door een ontoereikend personeelsbestand. Het moreel van de artsen daalt over het algemeen - uit een enquête in het VK bleek bijvoorbeeld dat 54% van de artsen het moreel laag of zeer laag vond - en de burn-out neemt toe (prevalentie ongeveer 66-80%). In sommige landen is er een crisis wat het behoud van personeel betreft, waarbij tot 48% van de artsen overweegt het beroep te verlaten.

Covid-19 heeft deze spanningen tussen medisch professionalisme en het welzijn van artsen nog verergerd. De pandemie heeft aanzienlijke eisen gesteld aan de reeds overbelaste, onderbezette en ondergefinancierde gezondheidszorgstelsels. Covid-19 heeft artsen en gezondheidswerkers tot het uiterste van hun professionele bekwaamheid op de proef gesteld en een aanzienlijke tol geëist van hun gezondheid en welzijn. Kernbeginselen van medisch professionalisme - d.w.z. het primaat van het welzijn van de patiënt, autonomie van de patiënt en sociale rechtvaardigheid - zijn tijdens de pandemie op de proef gesteld. Veel artsen over de hele wereld hebben hun manier van werken moeten veranderen, waarbij zij voorrang moesten geven aan patiëntenzorg en moeilijke beslissingen moesten nemen op basis van onvoldoende middelen, waaronder het onthouden en intrekken van mogelijk levensreddende behandelingen. Artsen moesten een evenwicht zien te vinden tussen hun persoonlijke risico's en hun plicht om voor patiënten te zorgen, en tussen professionele en zorgtaken voor gezinsleden in risicogroepen. De noodzaak om zichzelf te isoleren als zij of hun gezinsleden symptomen van covid-19 hebben, onttrekt hen aan hun eerstelijnsverantwoordelijkheden. Al deze factoren hebben een gevoel van schuld, spanning en moreel letsel veroorzaakt. Moreel letsel in deze context doet zich voor wanneer artsen gedwongen worden beslissingen te nemen die in tegenspraak zijn met hun professionele en morele verplichtingen - de uitdaging om te weten welke zorg patiënten nodig hebben, maar niet in staat zijn om die te verlenen door beperkingen die buiten hun controle liggen.”

 

Artikel: Thelancet.com